Αποκωδικοποιήσεις Κειμένων

Αναζητήσατε εις τά εκδοθέντα βιβλία του Κώδικος, ολοκληρωμένες αναλύσεις Κειμένων.

 

“Δός μοι παρθενίην αιώνιον, Άππα, φυλάσσειν καί πολυωνυμίην”

(στ. 6-7 “ύμνοι Καλλιμάχου εις Δία – Απόλλωνα – Άρτεμιν” Θ. Σημαιοφόρου).


Ο Ύμνος τού Καλλιμάχου εις Άρτεμιν, στούς στίχους 6-7, φέρει τήν Άρτεμιν νά ζητά από τόν Δία πατέρα της, τόν οποίον αποκαλεί ΑΠΠΑ, νά τής εξασφαλίση αιωνίαν παρθενίην.

Η αποκωδικοποίησις τών ανωτέρω στίχων, διά τής χρήσεως τού ΕΛΛΗΝΟΣ ΛΟΓΟΥ, θά μάς δώση λογικές αλλά καί επιστημονικές απαντήσεις.

Η κόρη τού Διός – η Άρτεμις – είναι κατά τόν κώδικα η


     ΑΡ = αρχική δύναμις ροής (πρωτίστως τού φωτός)

     ΤΕ = η στερεώνουσα τά σώματα επί τής εκτάσεως

     ΜΙς = τής ορατής φύσεως, η οποία απαύστως τροφοδοτείται καί τροφοδοτεί.


Η τρέφουσα ημάς ορατή φύσις, είναι η Άρτεμις.

Είναι κόρη, ήτοι κάτω ροή, τού Διός = τής δυνάμεως.

Η παράκλησις λοιπόν τής Αρτέμιδος “ΔΟΣ” αποκαλύπτει, διά τού κώδικος, τήν


     Δ = δύναμιν – πού δομεί καί δημιουργεί

     Ος = κάθε χώρον ή σώμα.


Ασφαλώς ο δυνάμενος νά δώση, είναι ο έχων δύναμιν. Λογικόν λοιπόν είναι η αίτησις “ΔΟΣ”, δώσε μου, νά απευθύνεται στόν Δία.


Ο ΠΑΤΗΡ, ο έχων τήν δύναμιν – δήλα-δη ο Δίας, φέρει τό επίθετον ΑΠΠΑΣ.

Κατά τόν Κώδικα τό άφωνον -Π- σημαίνει πρωτίστως τόν πατέρα Δημιουργόν, υστέρως δέ, τό πύρ πού είναι τό πρώτον στοιχείον τής δημιουργίας.

Ο ΑΠΠΑΣ λοιπόν, θεολογικώς, είναι ο Πατήρ Δημιουργός, κοσμογονικώς όμως, είναι τό πύρ τών πυρήνων.

Ο Δίας, ως δύναμις πού δομεί καί δημιουργεί, λογικόν είναι νά αποκαλείται

ΑΠΠΑΣ, ώστε κωδικώς νά δηλωθή


     ΑΠ = η αρχική δύναμις τού πυρός

     ΠΑ = πού ως πύρ μεταφέρει τήν αρχικήν δύναμιν.


Εως αυτού τού σημείου προκύπτει τό συμπέρασμα, ότι η αίτησις τής μητέρας φύσεως πρός τόν Δημιουργόν είναι νά τής εξασφαλίση ενέργειαν δημιουργού πυρός, ώστε νά τρέφονται όλα τά φυσικά σώματα.

Τήν τροφοδοσίαν αυτήν ο σοφός αοιδός Καλλίμαχος, ονομάζει “παρθενίην αιώνιον”.

Η λέξις ΠΑΡΘΕΝΙΗ μάς αποκαλύπτει τίς έννοιες πού εμπεριέχονται


     ΠΑΡ = πύρ αρχικόν πού ρέει

     ΘΕ = καί θεάται επί εκτάσεως

     ΝΙΗ = υπακούον εις τόν Νούν καί Νόμον, ο οποίος καί καθιστά φανεράν τήν δράσιν.


Η ΠΑΡΘΕΝΙΗ, είναι τό πύρ τών πυρήνων, τό οποίον τρέφει καί ζωογονεί κάθε σώμα. Αυτό τό πύρ τό θεώμενον – ΠΑΡΘΕΝΙΗ - είναι Αιώνιον, διότι κωδικώς


     ΑΙ = σημαίνεται η αρχική δύναμις πού απαύστως τροφοδοτεί = Αιωνίως

     ΩΝ = επί πλανήτου, διά Νοός καί Νόμου

     ΙΟΝ = κάθε Ιόν ή Όν.


Η Αιωνία λοιπόν Παρθενίη είναι τό πύρ τής δημιουργίας, τό οποίον αιωνίως εμπυρεί – ως πυρήν κάθε φυσικόν σώμα.

Η έννοια τής αιωνιότητος αφορά εν συνόλω τήν ζωήν τής ύλης, διότι η Θανή ή ο Θάνατος (στήν λέξιν ΠΑΡ-ΘΕΝΙΗ) αφορά τήν φθοράν τών επί μέρους μορφών.

Η επομένη λέξις τού κειμένου “Φυλάσσειν” είναι τό αυτονόητον συμπέρασμα πού προκύπτει, άν συμβούν τά ανωτέρω. Η κωδική ανάλυσις τής λέξεως Φυλάσσειν θά μάς φανερώση τά νοήματα


     ΦΥ = φώς σέ μεγάλη ποσότητα

     ΛΑ = ηλιακής αρχικής δυνάμεως

     ΣΣ = σέ έσω χώρον – καλά φυλαγμένη

     ΕΙΝ = διασφαλίζει τό είναι ή ό,τι επί εκτάσεως τροφοδοτείται βάσει Νόμου.


Κάθε φυσικόν σώμα, λαμβάνει φώς ηλιακόν, ώστε νά εξασφαλίση τήν τροφήν διά τό υλικόν του μέρος, τό οποίον ασφαλώς φιλοξενεί τόν Νούν, αυτόν πού ορίζει τό Είναι τού Όντος.

Τέλος η λέξις ΠΟΛΥΩΝΥΜΙΗ = πολλά ονόματα είναι αυτή πού μάς οδηγεί στήν κατανόησιν, ότι πάν ό,τι κατά νόμον γεννάται στόν φυσικόν κόσμον φέρει ΟΝΟΜΑ, διότι κωδικώς σημαίνεται ο Νόμος αλλά καί πάν ό,τι έχει Νόημα.


Συμπερασματικώς:

Η Μητέρα μας φύσις ΑΡΤΕΜΙΣ, ζητά από τόν Δημιουργόν – ΔΙΑ, ο οποίος είναι πρωτίστως δύναμις πυρός – ΑΠΠΑΣ, νά τής εξασφαλίση ΠΑΡΘΕΝΙΗΝ ήτοι Πύρ θεώμενον κατά Νόμον, ώστε νά σχηματισθή ο Πυρήν τού κάθε όντος.

Η Άρτεμις γνωρίζει ότι αυτό τό Αιώνιον Πύρ θά διασφαλίση τήν διαιώνησιν τών ειδών, τά οποία ευθύς ως γεννηθούν θά λάβουν ΟΝΟΜΑ, τό οποίον θά βεβαιώνη τήν κατά νόμον Γέννησιν καί ύπαρξίν των επί πλανήτου.

(γίνεται περισσοτέρα ανάλυσις στά βιβλία τού Κώδικος)