Δίφθογγοι

Όταν δύο ή περισσότερα φωνήεντα ενωθούν, εμφανίζουν αθροιστικώς τά Kωδικά τους νοήματα.

ΑΙ: Είναι η αρχική δύναμις συνεχώς κατερχομένη.
ΑΛΦΑ= ηλιοφώς, τό οποίον διά τού ΙΩΤΑ δηλούται δύναμις συνεχώς κατερχομένη. Αυτή η συνεχής τροφοδοσία του φωτός ορίζει τήν έννοιαν τής αιωνιότητος. Τά δύο φωνήεντα Α+Ι δηλούν, κατά τον Κώδικα, τό αιώνιον π.χ. Γαία - Αιγαίον - Αίγλη = Φώς ηλίου κλπ. 

ΑΥ: Είναι η αρχική δύναμις ΑΛΦΑ= ηλιοφώς, η οποία διά τού -Υ- δηλούται συσσωρευμένη σέ μεγάλην ποσότητα π.χ. Αυγή = Τό λαμπρόν Φώς τού ηλίου, Αυξάνω = κάνω τί νά μεγαλώση.

ΕΙ: Διά τού Ε δηλούται η κίνησις καί η έκτασις, διά δέ τού -Ι- η συνεχής τροφοδοσία τής δυνάμεως ή τής ακτινοβολίας. Σέ όσες Ελληνίδες λέξεις υπάρχει η δίφθογγος ΕΙ σημαίνεται η κίνησις ή η έκτασις, η οποία συνεχώς τροφοδοτείται. π.χ. ΕΙΜΙ= Είμαι - υπάρχω. Διά τού Ε εκφράζεται η κίνησις τού όντος καί διά τού -Ι- η συνεχώς κατερχομένη ακτινοβολία, ένεκα τής οποίας υπάρχει.

ΕΥ= Διά τού -Ε- δηλούται η κίνησις καί η έκτασις, διά δέ τού -Υ- η συσσωρευμένη δύναμις. Υπενθυμίζω, ότι όλα τά φωνήεντα είναι η εκδήλωσις τού ΑΛΦΑ, σέ διαφορετικήν πορείαν ή ποσότητα ακτινοβολίας. Επί πλανήτου η πόρευσις καί συσσώρευσις τού φωτός θεωρείται ΕΥ= καλή π.χ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ = Έννοια γνωστή, η οποία διά τού Κώδικος αναδεικνύει τό ύψιστον νόημα της. Είναι ΕΛ= πορευόμενος φωτισμός, ΕΥ= πού φέρνει καλήν ΘΕΡΙΑ= θωριά ή θεωρία ή θορόν = σπέρμα. Είναι δηλα-δή η Ελευθερία, αυτή πού παράγει τά φωτεινά νοήματα καί γεννά τούς φωτεινούς καί καλώς θεωρούντας Ανθρώπους. Αυτή είναι πηγή πολιτισμού καί ευδαιμονίας.

ΟΙ: Διά τού -Ο- δηλούται ο περιωρισμένος χώρος, διά δέ τού Ι η κατερχομένη δύναμις σέ μικράν ποσότητα. Η δύναμις αυτή, (ώς έχει αναφερθεί στό φωνήεν Ι) είναι συνεχώς κατερχομένη, έχει αμφίδρομον κίνησιν καί η δύναμις της είναι μικρά. Δύναται νά λειτουργή καί αφανώς π.χ. ΚΟΙΛΙΑ= Διά τού -Ο- δηλούται ο περιωρισμένος χώρος καί διά τού -Ι- η συνεχώς κατερχομένη τροφοδοσία. ΟΙΚΙΑ = Διά τού -Ο- δηλούται ο χώρος όπου υπάρχει τό κτίσμα καί διά τού -Ι- τό ύψος αυτού. Ομοίως καί στήν λέξιν ΤΟΙΧΟΣ.

ΟΥ: Διά τού -Ο- δηλούται ο χώρος ο περιωρισμένος ή τό σώμα (ανεξαρτήτως μεγέθους), διά δέ του -Υ- η μεγάλη συσσώρευσις.
Η δίφθογγος ΟΥ, εν συνόλω, δηλώνει τόν γεμάτον χώρον, τόν δομημένον π.χ. ΒΟΥς = Ενέργεια (Β) σέ χώρον ωρισμένον (Ο) συσσωρευμένη (Υ). Η λέξις ΒΟΥς χρησιμοποιείται ως συνθετικόν λέξεων, διά νά εκφράση τό υπερβολικά μεγάλο. ΒΟΥΛΗ= Θέλησις - απόφασις. Είναι η ΒΟΥ= ενέργεια σέ μεγάλην συσσώρευσιν ΛΗ= τού φωτισμού, η οποία παράγει τό αποτέλεσμα, ως θέλησιν - απόφασιν. ΝΟΥΣ= Διά τού Ν δηλούται ο Νούς καί ο Νόμος, διά δέ τού Υ η μεγάλη συσσώρευσις δυνάμεως. Ο Νούς είναι ο αντιλαμβανόμενος τά δρώμενα καί ασφαλώς ο ορθώς κρίνων τά πάντα.