Αναλυτική Ομιλία εις την Ελληνικήν

 

Πρακτικά συνεδρίου Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (HERCMA 2003)

 

ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΥΘΟΙ
ΕΜΠΕΡΙΕΧΟΥΝ ΓΝΩΣΕΙΣ

ΕΙΣΗΓΗΣΙΣ: ΣΤΑΓΙΑΝΝΟΥ ΒΑΡΒΑΡΑ
Πτυχ. Ανωτάτης Σχολής
Διοικήσεως Επιχειρήσεων (CH)
Επιμελήτρια τού Κώδικος
τού ΕΛΛΗΝΟΣ ΛΟΓΟΥ

 

Ο Κώδιξ τής Ελληνικής Γλώσσης, τόν οποίον ο κ. Σημαιοφόρος Θεολόγος τού Αναστασίου ανεκάλυψε, είναι μία ολοκληρωμένη έρευνα, η οποία απετυπώθη σέ έξ μέχρις στιγμής βιβλία καί διδάσκεται, επί επτά καί πλέον έτη, ΔΩΡΕΑΝ.
Διά τής χρήσεως τού Κώδικος αυτού, η Ελληνική Γλώσσα αναδεικνύεται Συμπαντική – Πανεπιστημονική – απολύτως Γνωσιολογική.
Ο Έλλην Λόγος είναι ο Απολλώνιος, ο Πύρινος, ο Ηλιακός Λόγος, ο μεταφέρων γνώσεις πληροφόρους από Ουρανού.
ΕΛΛΗΝ σημαίνεται κάθε φωτεινός Νούς, δεδομένου ότι διά τού Λ δηλούται, πρωτίστως, ο ηλιακός φωτισμός καί διά τού -Ν- ο Νούς.
Ο ΛΟΓΟΣ είναι ουσία ΛΟ = ηλιακή, πρός ΓΟ = τήν γήν, διά τούτο είναι καί ΑΡΧΗ ήτοι: ΑΡ = αρχική δύναμις ροής, πρωτίστως φωτοενεργειών, ΧΗ= πρός τό χώμα.
Η Δήλωσις λοιπόν ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ εμπεριέχει μίαν κοσμογονικήν διήγησιν.
Τό ΟΝΟΜΑ εκάστου ονομαζομένου, κατά τόν Κώδικα τού κ. Σημαιοφόρου, αποκαλύπτει τόν Ο = χώρον ωρισμένον, όπου δρά καί εκφράζεται ΝΟΜΑ = ο Νόμος, ο οποίος διέπει πάσαν τήν Δημιουργίαν καί ΝΟΜΟΣ σημαίνει ΝΟ = ο Νούς, Μος = στήν ορατήν μας φύσιν.

Διά τού ΕΛΛΗΝΟΣ ΛΟΓΟΥ καί μέ τήν χρήσιν τού Κώδικος τής Ελληνικής Γλώσσης είναι δυνατόν νά αναφανούν γνώσεις φυλακισμένες επί πολλούς αιώνας.
Κάθε έννοια, εκφραζομένη διά τών Ελληνίδων Λέξεων, πρωτίστως αποκαλύπτει τά Ουράνια δρώμενα καί υστέρως ονομάζει ή περιγράφει τά γήινα πράγματα.
Προηγείται ο ΛΟΓΟΣ – ΣΚΕΨΙΣ καί ακολουθεί ο Λόγος ο εκφερόμενος.
Προηγείται ο ΗΛΙΟΣ καί έπεται η δόμησις τής ϋλης
Προηγείται η ΙΔΕΑ καί εν συνεχεία δομείται τό ΕΙΔΟΣ.

Περί αυτών τών ΛΕΞΕΩΝ θά σάς ομιλήσω, οι οποίες μεταφέρουν πρός ημάς ΛΟΓΟΝ – ΙΔΕΑΝ – ΓΝΩΣΙΝ – ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΝ.
Κατά τόν Κώδικα τού κ. Σημαιοφόρου, ΛΕΞΙΣ σημαίνει

ΛΕ = φωτισμός εκπορευόμενος
Ξ > Κ + Σ = ΚΑΣΑ = κιβώτιον
ΙΣ = Συνεχώς κατερχομένη τροφοδοσία (ΙΣ – ΙΝΟΣ = δύναμις)


Η ΛΕΞΙΣ δήλα δη είναι ένα φωτισμένο νοηματικό κιβώτιο, τό οποίον εκφράζει δύναμιν ή είναι ένα νοηματικόν Λούξ, τό οποίον φωτίζει τήν διάνοιάν μας.
Η ΛΕΞΙΣ είναι μία Λ= φωτισμένη ΕΞΙΣ= συνήθεια καί φέρει τόν
Λ= φωτισμόν ΕΞΙΣ > Έξω, πρός κατανόησιν ημών.

ΛΕΞΕΙΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΠΤΟΥΣΑΙ ΓΝΩΣΙΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΝ

ΑΦΗ: Κατά τό Λέξικόν σημαίνει:
α) Συναρμολόγησις
β) ʼναμμα
γ) Τό Εγγίζειν

Καί οι τρείς έννοιες τής λέξεως ΑΦΗ, διά τού Κώδικος επιβεβαιούνται απολύτως.
Η Κωδική έννοια τών γραμμάτων είναι:

Α = Αρχική δύναμις (ΑΛΦΑ = ηλιοφώς)
Φ = Φώς
Η = Διπλή κάθοδος τής ακτινοβολίας – Φανέρωσις.

ΑΦΗ, κωδικώς, σημαίνει τήν Αρχικήν δύναμιν (Α), τού Φωτός (Φ), τό οποίον καθίσταται φανερόν (Η).
Αυτό τό Φώς, ώς ουσία καί αίτιον ζωής, συναρμολογεί τά επί πλανήτου είδη.

Ό,τι ζή καί υπάρχει επί Γής, είναι τό αποτέλεσμα τής καθόδου τών
Φ = φωτοενεργειών.
Η φωτοχυσία αυτή δικαιολογεί τήν β΄έννοιαν τής λέξεως, δήλα δη «άναμμα» δεδομένου ότι συγκεντρώνοντας τίς ηλιακές ακτινοβολίες, δια καταλλήλου οργάνου, επιτυγχάνομεν άναμμα.
Πρωτίστως η λέξις άναμμα εννοιολογεί αυτήν τήν θερμότητα, η οποία υπάρχει στόν πυρήνα εκάστου σώματος καί τό κρατά στήν ζωήν.
Κατερχόμενον από ηλίου τό φώς εγγίζει τά πάντα επί πλανήτου, επιβεβαιώνοντας έτσι καί τήν γ΄έννοιαν τής λέξεως ΑΦΗ, δήλα δη τό εγγίζειν.
Εναλλασόμενον τό χειλικόν γράμμα -Φ- μέ τό χειλικόν -Π-, τό οποίον κατά τόν Κώδικα σημαίνει τό Πύρ, εμφανίζεται η έννοια τού ρήματος ΑΠΤΩ, πού σημαίνει:

Α = Αρχική δύναμις
Π = Πύρ
ΤΩ = στερέωσις δυνάμεως επί πλανήτου.


Τό ρήμα ΑΠΤΩ, τό οποίον παράγει τό ουσιαστικόν ΑΦΗ, αποκαλύπτει ότι διά τής ΑΠ = αρχικής δυνάμεως τού Πυρός, είναι δυνατόν

Τ = νά στερεωθή
Ω = ο πλανήτης.

ΑΠΤΩ καί ΑΦΗ αποκαλύπτουν τήν επιστημονικήν γνώσιν, ότι τό αποτέλεσμα τής Πυροδοσίας καί Φωτοχυσίας είναι ο ΑΠΤΟΣ Φυσικός Κόσμος μας.

ΗΧΟΣ: Θόρυβος – Πάς θόρυβος.
Η λέξις ΗΧΟΣ ή ΗΧΗ ή ΙΑΧΗ, διά τού Κώδικος, σημαίνει:

Η = Διπλή κάθοδος τής ακτινοβολίας η οποία φανερώνεται.
Χ = Τό χώμα ή η Χθών – Τά χοϊκά συστατικά.
Ο = Περιωρισμένος χώρος.


Η Κωδική απόδοσις τής λέξεως ΗΧΟΣ είναι: η διπλή κάθοδος τής ακτινοβολίας, επί τού χώματος, εντός ωρισμένου χώρου – σώματος.
Η λέξις δήλα δη ΗΧΟΣ εμπεριέχει τήν επιστημονικήν γνώσιν, ότι πρωτίστως ο θόρυβος παράγεται από τήν πρόσκρουσιν τών ηλιακών ακτινοβολιών επί τής χθονός. Από τά βάθη τών αιώνων η Ελληνίς λέξις μεταφέρει αυτήν τήν αναμφισβήτητον πλέον διά τήν εποχήν μας επιστημονικήν γνώσιν.
Ο ΗΧΟΣ γίνεται Η-ΣΥ-ΧΟΣ, άν εντός

Σ = εσωτερικής Θεάσεως,
Υ = συσσωρεύσομεν τήν δύναμίν του.

Τήν αυτήν έννοιαν αποδίδει καί η λέξις ΒΟΗ ήτοι:

Β = ενέργεια
Ο = εντός περιωρισμένου χώρου
Η = η οποία φανερώνεται.



ΑΣΤΡΑΠΗ: Δεδομένου ότι κατά τόν Κώδικα τού Έλληνος Λόγου διά τού Αφώνου Π δηλούται τό Πύρ, η λέξις ΑΣΤΡΑΠΗ μάς αποκαλύπτει ότι από τά
ΑΣΤΡΑ έρχεται τό

Π = Πύρ τό οποίον
Η = διά τής διπλής καθόδου τής ακτινοβολία του, καθίσταται φανερόν.


Παρʼ ότι επί πολλά έτη η σχολική διδασκαλία μάς βεβαίωνε, ότι τό φαινόμενον τής Αστραπής ήτο τό αποτέλεσμα τής συγκρούσεως τών αντιθέτως φορτισμένων νεφών, η Ελληνίς λέξις σταθερώς επέμενε, ότι από τών ΑΣΤΕΡΩΝ ήρχετο τό ΠΥΡ.
Πρός μεγάλην ικανοποίησιν προσφάτως επληροφορήθην, ότι οι δορυφόροι εφωτογράφισαν τήν Κεραύνειον ενέργειαν, τήν εισερχομένην εις τήν ατμόσφαιραν τής Γής.
Γνώσις αιώνων διεφυλάχθη επιμελώς, διά τήν παρούσαν εποχήν τού Κώδικος τού Έλληνος Λόγου.
Αλλά τί μάς αποκαλύπτει η λέξις ΑΣΤΗΡ;
Διά τού Κώδικος πάς ΑΣΤΗΡ δηλούται αρχικός ήλιος έχων γαιώδες σώμα ήτοι:
ΑΣ = Αρχική δύναμις ηλιοφωτισμού σέ έσω θέαν καί
ΤΗΡ = στερεά δύναμις φανερά ρέουσα.
Διά τού συνθετικού ΤΗΡ δηλούται η ΤΕΡΑ → γή, τό γαιώδες σώμα ή η στερεά υλική δόμησις.
Η λέξις δήλα δη ΑΣΤΗΡ, διά τόν γνωρίζοντα τόν Κώδικα, δηλούται ηλιακόν σώμα, έχον γαιώδη συστατικά. Ο ΑΣΤΗΡ, διά τού φωτός του, ΙΣΤΟΡΕΙ.


ΕΝ-ΚΕΛΑΔΟΣ: Υιός Ταρτάρου καί Γαίας, ένας εκ τών Γιγάντων.

Η λέξις – όνομα είναι σύνθετος εκ τού
ΕΝ = Εντός, επάνω εις, εις τήν εξουσίαν τινός κ.α.
ΚΕΛΑΔΟΣ = Θόρυβος.



Η ανωτέρω λέξις αποδίδει τήν έννοιαν τού σεισμού.
Διά τού Κώδικος αποκαλύπτεται η κρυμμένη επιστημονική γνώσις, αλλά καί οι επί μέρους έννοιες τών γραμμάτων.

ΕΝ = Εκπορευομένη ή εκτεινομένη δύναμις, η οποία οικεί εντός.
Η δύναμις αυτή είναι τού Ενός (Νοός ασφαλώς).
ΚΕ = Γαιώδες Σώμα εκτεινόμενον.
Διά τού Ε δηλούται η εκτεινομένη δύναμις τού σεισμού.
ΛΑ = Ηλιακή ακτινοβολία εκ τής αρχικής δυνάμεως.
ΔΟς = Δύναμις επί χώρου ωρισμένου.

Η λέξις ΕΝ-ΚΕΛΑΔΟΣ περιγράφει επακριβώς, ότι η σεισμική ενέργεια εκδηλούται βάσει Νόμου λειτουργίας τού Γηίνου σώματος.
Η επιστημονική όμως πληροφορία δίδεται διά τής αποκωδικοποιήσεως τών συλλαβών ΛΑ-ΔΟΣ = ηλιακή δύναμις.
Η ονομασία ΕΝΚΕΛΑΔΟΣ μάς προτρέπει νά ερευνήσωμεν τήν ηλιακήν δραστηριότητα, ώστε νά έχωμεν επιστημονικήν άποψιν περί τών σεισμών. Ήδη υπέπεσε στήν αντίληψίν μου ανακοίνωσις ξένου Πανεπιστημίου, ότι οι σεισμοί, πλήν άλλων αιτίων, οφείλονται καί εις τήν ηλιακήν δραστηριότητα.
Η περαιτέρω έρευνα είναι αρμοδιότης τών ειδικών. Εμείς άς θαυμάσωμεν απλώς τίς επιστημονικές αποκαλύψεις τών σοφών Ελληνίδων λέξεων.


ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ: Ώς όρος σημαίνει τίς μαθησιακές πράξεις, διά τών οποίων επιχειρείται η μέτρησις τών επιφανειών τής Γής.
Στό συνθετικόν ΓΕΑ, διά τού -Ε-, δηλούται η έκτασις – η επιφάνεια καί συνεπώς η ΓΕΩ-ΜΕΤΡΙΑ, ώς τομεύς επιστήμης, είναι δισδιαστατική.

Ο όρος ΓΑΙΟ-ΜΕΤΡΙΑ (Στερεομετρία) κρίνεται πλέον αρμόζων διά τήν μέτρησιν σωμάτων ή χώρων π.χ. ΚΥΒΩΝ – ΣΦΑΙΡΩΝ – ΟΓΚΩΝ – ΠΥΡΑΜΙΔΩΝ κ.λ.π.
Η ΓΑΙΟΜΕΤΡΙΑ σαφώς υπονοείται τρισδιαστατική καί αφορά μετρήσεις ποσοτήτων μάζης, ευρισκομένων εις χώρον τινά.

Κατά τόν Κώδικα η λέξις ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ αποκαλύπτει τίς έννοιες ΓΕΑ + ΜΕΤΡΑ
Η ΓΕΑ δηλούται Κωδικώς:

Γ = Γαιώδες σώμα
Ε = εκτεινόμενον εκ τής
Α = Αρχικής δυνάμεως (τού ηλίου).



Η λέξις ΜΕΤΡΑ αποκαλύπτει τήν ουσίαν τής
ΜΕ = ορατής εκτεινομένης φύσεως η οποία είναι η
ΤΕΡΑ = Γή μας ήτοι:

Τ = στερεάς δομήσεως
Ε = εκτείνεται καί έχει
Ρ = ροήν εκ τής
Α = Αρχικής δυνάμεως.


Τής ΓΕΑΣ λοιπόν τά ΜΕΤΡΑ ορίζει η επιστήμη τής ΓΕΩΜΕΤΡΙΑΣ.
Η ΓΑΙΑ διά τού -ΑΙ- δηλούται η παμμήτωρ ΓΑΙΑ η εκ τών ΑΙ = αιωνίων δυνάμεων τής Δημιουργίας προκύψασα.
Αυτή η ΓΑΙΑ είναι τό σύνολον τής Φυσικής Δημιουργίας, ενώ η ΓΕΑ είναι ο πλανήτης μας. Η ΓΑΙΩΜΕΤΡΙΑ, συμπερασματικώς, είναι έννοια ασύλληπτος, δεδομένου ότι αφορά σύμπασαν τήν Φυσικήν Δημιουργίαν, τήν ΑΙ = αιωνίως υπάρχουσα.


ΠΛΗΡΟ – ΦΟΡΙΑ: Η πολυσύλλαβος λέξις ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ, διά τής αποκωδικοποιήσεως, αναδεικνύει τά πολλαπλά νοήματα, τά οποία περικλείει.
Κατά τό Λεξικόν η λέξις σημαίνει:
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ = Πλήρης πιστοποίησις – βεβαιότης – πεποίθησις.

Διά τού Κώδικος σημαίνεται:

ΠΛΗ = Πύρ ηλιακόν φανερόν
ΡΟ = ρέον εις χώρον ωρισμένον,
ΦΟ = Φώς εις χώρον ωρισμένον καί
ΡΙΑ = Ροή συνεχής εκ τής αρχικής δυνάμεως.


Η αποκωδικοποίησις τών γραμμάτων μάς αποκαλύπτει, ότι πρωτίστως καί αρχικώς η ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ μέσω τού ηλιακού Πυρός φέρεται.
Είναι φανερόν, ότι η λέξις Πληροφορία εμπεριέχει τήν ταχείαν ώς φώς κίνησιν, μέ σκοπόν τόν φωτισμόν τής εννοίας «ΕΙΔΗΣΙΣ».

Οι κρυμμένες εντός τής λέξεως έννοιες είναι:
α) Κίνησις
β) Φωτισμός
γ) Φροντίδα
δ) σπουδαιότης κ.α.

Λαμβάνοντας τό πρώτον συνθετικόν τής λέξεως ΠΛΗΡΟ(ΦΟΡΙΑ), διά τών αφώνων Π-Λ-Ρ δομούνται συγγενείς έννοιες πρός τήν αρχικήν ήτοι:
Πέλω = πηγαίνω κι έρχομαι: ισχύει ασφαλώς διά τήν πληροφορίαν.
Πελάω = προσεγγίζω – φέρω πλησίον: δηλούται τό αυτονόητον.
Παλέω = φθείρομαι: πάσα πληροφορία μέ τόν καιρόν φθείρεται.
Πύλη = είσοδος – άνοιγμα: Εκ τού ανοίγματος τής πύλης θά εξέλθη πάσα πληροφορία καί θά διασκορπισθή.
Πέλωρ = τό παρά φύσιν μέγα: δύναμις πελωρία είναι η πληροφορία.
Πυλωρός = Φύλαξ τής Πύλης – ο φροντίζων τήν πύλην.
Η πληροφορία έχει πάντα έναν φροντιστήν.
Πλήρης = γεμάτος – επαρκής – αρκετός: Διά τήν ορθήν πληροφορίαν απαιτείται πληρότης καί επάρκαια τών περιγραφομένων αληθών γεγονότων.

Τό β΄συνθετικόν τής λέξεως ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ είναι η έννοια τού ρήματος ΦΕΡΩ = φώς ρέον. Τό φώς όταν ρέει προσκομίζει – παρέχει τήν δύναμιν τού φωτός. Διά φωτορροών οι ήλιοι επικοινωνούν μέ τίς ΔΙΑΝΟΙΕΣ, φέροντας τίς φωτεινές ΠΛΗΡΟ-ΦΟΡΙΕΣ, οι οποίες διαγράφουν ΠΛΗΡΕΙΣ – ΦΟΡΑΣ.


ΥΠΟ-ΛΟΓΙΣΜΟΣ = θέτω υπό τού λογισμού μου.

Η πρόθεσις ΥΠΟ κατά τόν Κώδικα σημαίνει:

Υ = μεγάλη συσσώρευσις (φωτεινής ενεργείας)
Π = Πύρ
Ο = σέ χώρον.

ήτοι συσσωρεύεται μεγάλη ποσότης (φωτεινής ενεργείας) πού είναι Πυρίνης δυνάμεως καί δρά σέ χώρον ωρισμένον.
Ό,τι τίθεται ΥΠΟ, είναι το αποτέλεσμα συσσωρεύσεως δυνάμεως ή ενεργειακού πυρός ή φωτός πού απορρέει έξ υπερεχούσης δυνάμεως.
Ο ΛΟΓΙΣΜΟΣ, κατά το λεξικόν σημαίνει τήν μελέτην, τήν νοεράν εξέτασιν, την σκέψιν, τό συμπέρασμα. Ο Κώδιξ επιβεβαιοί όλες τίς ανωτέρω έννοιες, διότι η λέξις ΛΟΓΙΣΜΟΣ εμπεριέχει τάς εννοίας ΛΟΓΟΣ καί ΣΗΜΑ ή ΣΩΜΑ.
Ο ΛΟΓΟΣ διά τού ΛΟ= φωτισμού του επί ΓΟΣ= τής γής, ή επί παντός γαιώδους σώματος, εκπέμπει ΣΜΟ ή ΣΜΑ= σήμα.
Κάθε ΣΩΜΑ εκπέμπει ΣΗΜΑ, διότι είναι μία Σ= εσωτερικώς θεωμένη δύναμις καί δρά επί τής ΜΑ= ορατής φύσεως ή φυσικής δημιουργίας.
Ο ΛΟΓΙΣΜΟΣ διά τού Ι δηλοί ότι αυτός ο ΛΟ= φωτισμός συνεχώς – ακαταπαύστως τροφοδοτεί τό Γ= γαιώδες σώμα, έστω καί άν η ενέργεια διά τού Ιώτα δηλούται μικρά καί αφανής.
ΛΟΓΙΣΜΟΣ εν κατακλείδι σημαίνεται, διά τού Κώδικος, πρωτίστως ο φωτισμός, ο οποίος επί γής τροφοδοτεί πάν σώμα, εκπέμπον ΣΗΜΑ.
Όταν τό σώμα αφορά τόν νοήμονα άνθρωπον, τότε ο φωτισμός συσσωρεύεται (Υ) ώς πύρ (Π) επί χώρου (Ο), ήτοι τίθεται ΥΠΟ, ώστε νά παράξη τό φωτεινόν αποτέλεσμα, πού είναι η σκέψις, τό συμπέρασμα, η νοερά εξέτασις.
Τέλος ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ, διά τής Κωδικής αντιλήψεως, σημαίνει ότι ακόμη καί ο ΛΟΓΟΣ πού είναι ουσία φωτός, διʼ ό,τι επί γής υπάρχει, ΥΠΟκειται ανωτέρας Αρχικής δυνάμεως, ή ΥΠ-ΑΡΧΕΙ= είναι ΥΠΟ τής ΑΡΧΗΣ ή ΥΠΟ-ΙΣΤΑΤΑΙ ή Υφίσταται.


ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ: Η Κωδική απόδοσις τών συλλαβών θά φέρη εις φώς τίς κρυμμένες έννοιες.

ΜΑΘΗ = Λόγος, ιστόρησις
ΜΑ = Η ορατή φύσις.
ΤΙΚΑ = Η στερεά δύναμις πού συνεχώς τροφοδοτεί τά κάτω ή τό σώμα τής Γαίας καί Πάν γαιώδες σώμα.

Διά τών δύο πρώτων συλλαβών αποκαλύπτεται η έννοια τού ΜΥΘΟΥ καί τής ΜΑΘΗσεως.

Τά ΜΑΘΗΜA-τικά είναι μάθημα περί τών φυσικών πραγμάτων ή φυσικών γνώσεων. Τά Μαθηματικά διά τών ΕΝΝΕΑ πραγματικών αριθμών (καί μέ τήν βοήθειαν τού Κώδικος) μάς αποκαλύπτουν τόν ΡΥΘΜΟΝ τών Ενεργειών, ώς δύναμιν δομήσεως.
Τό ΕΝΑ δηλοί διά τού Ν τόν Νούν καί τόν Νόμον.
Τό ΔΥΟ εκφράζει τήν Δ= δύναμιν εκδηλωμένην ώς δημιουργία.
Τό ΤΡΙΑ εμφανίζει τόν δεσμόν τών ενεργειών πού δομούν τήν
ΤΕΡΑ - γή μας ή τήν
ΤΕ= στερεάν έκτεινομένην δύναμιν, πού είναι τό
αποτέλεσμα τής
ΡΑ= Ροής, πρωτίστως τών ακτινοβολιών.
Τό ΤΕ-ΣΣΑΡΑ ή ΤΕ-ΤΤΑΡΑ είναι η τετάρτη δύναμις, η βαρυτική, επί τής ΤΕΡΑΣ.
Τό ΠΕΝΤΕ ή ΠΕΜΠΕ δηλοί τίς ΠΕ = Πύρινες εκτεινόμενες ενέργειες, πού Πέμπονται πρός Πάντα φυσικόν χώρον.
Τό ΕΞ είναι η Ε = εκπορευομένη δύναμις πρός Ξ > Κ+Σ > ΚΑΣΑ, πρός τά γαιώδη σώματα τά έχοντα Κάσα = σώμα.
Τό ΕΠΤΑ είναι η ΕΠ = εκπόρευσις τού Πυρός, επί ΤΑ = τής στερεάς Δημιουργίας.
Η δύναμις ΕΠΤΑ, είναι αυτή η οποία εμφανίζει ΕΠΕΙΤΑ τό αποτέλεσμα καί ΠΑΤΑ στερεά επί τής φυσικής Δημιουργίας.
Τό ΟΚΤΩ είναι ο χώρος = Ο, κάτω = ΚΤΩ.
Τό ΕΝΝΕΑ δηλοί ότι Ένας είναι ο Νούς καί η ΝΕΑ δύναμις, η οποία ΝΕΕΙ (πορεύεται) εφʼ όλης τής Δημιουργίας.
Οι αριθμοί λοιπόν από τό 1 έως τό 9 αποτελούν Ουσίαν – Δύναμιν ενός ΡΥΘΜΟΥ.
Οι αριθμοί ώς έκφρασις αληθείας είναι η μόνη πραγματικότης, η οποία διά τού ΕΝΑ δηλούται δύναμις ΝΟΟΣ καί Νεύσεως καί διά τού ΕΝΝΕΑ δηλούται η πληρότης τής Θεάσεως τής ΑΡΧΗΣ.
Οι 9 αριθμοί είναι ρυθμικές εκφράσεις τής ουσίας πού περιέχεται στό σχήμα ΜΗΔΕΝ ή -Ο- τό οποίον συμβολίζει τό Αόρατον, τό ʼδηλον, τό ʼμετρον καί τό ʼρυθμον.
Κλείνοντας, αναφέρω καί τόν αριθμόν ΔΕΚΑ.
Διά τού Κώδικος εμφανίζεται η ΔΕ = Δημιουργία επί εκτάσεως, ΚΑ = εδώ κάτω επί τής Καίας ή Γαίας. Ο αριθμός ΔΕΚΑ είναι τού φυσικού μας κόσμου, τής Δίκης, τού Δικαίου καί τού Δοκώ.


Ο ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΠΑΡΕΧΩΡΗΣΕ ΤΟ ΠΥΡ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΕ ΤΗΛΕΣΚΟΠΟΝ ΑΥΓΗΝ

Ο ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ, διά τού ονόματός του, αποκαλύπτεται ΠΡΟ-ΜΑΘΕΥΣ.
Διά τής προθέσεως ΠΡΟ, ο Κώδιξ τού Έλληνος Λόγου, εμφανίζει τό

Π = Πύρ, τό οποίον
Ρ = Ρέει εις
Ο = Χώρον ωρισμένον.

Αυτό τό ΠΥΡ, τό πρώτον στοιχείον τής Δημιουργίας, εκ τών ΠΡΟ-τέρων γνωρίζει ό,τι πρόκειται νά γίνη ΜΕΤΑ ήτοι: η

ΜΕ = ορατή εκτεινομένη φύσις η
ΤΑ = στερεά, εκ τής Αρχικής δυνάμεως.

Τό ΠΥΡ μεταφέρει πάσαν ΠΛΗΡΟ-ΦΟΡΙΑΝ καί ώς ΠΡΟ-ΜΗΘΕΥΣ, ΠΡΟ-ΜΗΘΕΥΕΙ, ήτοι διά Πυρός τροφοδοτεί τήν φυσικήν δημιουργίαν καί είναι ΠΡΟ = εκ τών προτέρων
ΜΑΘΕΥΣ = γνώστης τών πάντων.
Τό όνομα ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ σημαίνει Κωδικώς:

ΠΡΟ = Πύρ Ρέον εις χώρον ωρισμένον επί τής
ΜΗ = ορατής φύσεως, η οποία
ΘΕΥς = Θεάται εκτεινομένη σέ μεγάλην συσσώρευσιν δυνάμεως, ή θεάται καλώς.


Ο ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ λοιπόν ή ΠΡΟΜΑΘΕΥΣ ώς ΠΡΟ-ΔΟΤΗΣ έφερε στούς Ανθρώπους τό πολύτιμον ΠΥΡ μέ ΤΗΛΕΣΚΟΠΟΝ ΑΥΓΗΝ.
Η λέξις ΤΗΛΕΣΚΟΠΟΣ, διά τού Κώδικος, εμφανίζει τίς έννοιες ΤΗΛΕ+ΣΚΟΠΟΣ.
Η λέξις ΤΗΛΕ σημαίνει τήν εις μακράν ακτινοβόλησιν τής ηλιακής ύλης η οποία είναι:
ΤΗ = στερεά δύναμις φανερά
ΛΕ = εκ τού ηλίου εκπορευομένη.
Συμπερασματικώς δυνάμεθα νά είπωμεν, ότι οι ηλιακές-αστρικές ακτινοβολίες καταφθάνουν εις ημάς ΤΗΛΟΘΕΝ = από μακράν καί μάς φωτίζουν, μάς πληροφορούν καί μάς ζωοδοτούν.
Τά άφωνα τής λέξεως ΤΗΛΕ δομούν καί τήν λέξιν ΤΕΛΟΣ, η οποία διά τού Κώδικος σημαίνει τόν προορισμόν τού ταξιδίου τών ηλιακών ακτινοβολιών ήτοι:

ΤΕ = στερέωσις τής δυνάμεως επί εκτάσεως
ΛΟς = τού ηλίου εις χώρον ωρισμένον.

Διά τού δευτέρου συνθετικού τής λέξεως ΤΗΛΕ-ΣΚΟΠΟΣ αποκαλύπτεται ο ΣΚΟΠΟΣ τής ηλιοδοσίας.
Διά τού Κώδικος η λέξις Σκοπός σημαίνει:

Σ = έσω θέα
ΚΟ = Γαιώδες σώμα
ΠΟς = Πύρ σέ χώρον ωρισμένον – σώμα.

Ο σκοπός δήλα δη ήτο η κατασκευή ΣΚΟ > ΣΑΚΟΥ ήτοι γαιώδους σώματος έχοντος σκιάν, εντός τού οποίου θά υπάρξη ΠΟ = Πύρ σέ χώρον ωρισμένον, ώστε νά τό συντηρεί.
ΤΗΛΕΣΚΟΠΟΝ εν συνόλω σημαίνεται τό έργον τού ηλίου, δήλα δη η δόμησις σωμάτων τά οποία τρέφονται διά τού Πυρός του ΤΗΛΟΘΕΝ = από μακράν.
Η λέξις ΑΥΓΗ επιβεβαιώνει τίς ανωτέρω έννοιες καί σημαίνει τήν

ΑΥ = Αρχικήν συσσωρευμένην δύναμιν (ηλιοφωτισμού)
ΓΗ = επί γής, η οποία καθίσταται φανερά.

Ο ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ, ώς Πύρ φυσικόν καί θεώμενον εφʼ όλης τής Δημιουργίας, δέχεται τήν τιμωρίαν του.
Δένεται εις τόν ΚΑΥ-ΚΑΣΟΝ ή δεσμεύεται εις

ΚΑΥ = τόν έχοντα γαιώδη σύστασιν πλανήτην μας εισερχόμενος εις
ΚΑΣΟΝ = Κάσαν, ή

ΚΑ = εις γαιώδες σώμα έχον
ΣΟν = έσω θέαν εις χώρον περι-ωρισμένον.


Ο Καύκασος δήλα δη δηλοί τόν πλανήτην μας καί τά επʼαυτού ζώντα σώματα, τά οποία είναι διά πυρός δεδεμένα.



Μετσόβου 24, Ίλιον Τ.Κ. 131 23
Τηλ.: 210 5059341, Φαξ: 210 5057326.